با توجه به مطالبی که در قبل گفته شد، این بار قصد داریم در بلاگ فرافن تفاوت شبکه های 4G و LTE را به صورت کلی بیان کنیم. همانطور که میبینیم امروزه اکثر تبلیغات موجود در شهر و تلویزیون مربوط به ارائه نسل های جدید ارتباطی از جمله شبکه های 3G و 4G و LTE هست. تا جایی که نیاز می شود برای انتخاب این سرویس ها بیشتر درباره آنها بدانیم تا با توجه به نیاز خود بتوانیم سرویسی با هزینه مطلوب و کیفیت مناسب دریافت کنیم. به طور کلی LTE مخفف Long Term Evolution است و یک نسل شبکه‌های موبایل محسوب نمی‌شود.
شبکه ۳G چیست؟
شبکه موبایل ۳G جایگزین شبکه موبایل ۲G است که در مطالب قبل توضیح داده شد. در ۲G گوشی‌های موبایل فقط توانایی‌هایی مانند مکالمه، ارسال پیام کوتاه و کمی هم تبادل دیتا مانند MMS دارند. ۳G سرعت تبادل اطلاعات و فرمت‌های انتقال اطلاعات را توسعه داد و برای مثال می‌شد روی گوشی موبایل صفحات وب را بازدید کرد، ویدیو استریم و دانلود کرد و به موسیقی گوش داد. روی شبکه‌های ۳G سرعت اینترنت هنوز کند است و نسبت به شبکه‌های بی‌سیم، صفحات وب و دیتا آهسته تر لود می‌شوند و نا امیدکننده هستند ولی در مقایسه با استاندارد ۲G بسیار سریع‌تر است. در حال حاضر، اپراتورهای مخابراتی ایران همگی از ۳G پشتیبانی می‌کنند و می‌توانید از اینترنت روی گوشی موبایل‌خود استفاده کنید. گوشی‌های تلفن همراه جدیدی که در بازار هست نیز بدون شک از ۳G پشتیبانی می‌کنند.
شبکه 4G چیست؟
اتحادیه بین‌المللی مخابرات، یا آی‌تی‌یو (ITU)، یک سازمان بین‌المللی وابسته به سازمان ملل متحد است که وظیفه قانون‌گذاری و مدیریت فضای فرکانسی، تدوین استانداردهای تبادل داده و اطلاعات و همچنین کمک به رشد و توسعه ارتباطات در سراسر جهان را بر عهده دارد. این اتحادیه در ماه مارس سال 2008 برای تکنولوژی 4G استانداردهایی تعریف کرد.
این اتحادیه تصمیم گرفت حداکثر سرعت سرویس 4G در حال حرکت را معادل 100 مگابیت بر ثانیه تعریف کند و زمانی که شما در موقعیت ثابتی قرار دارید، این سرویس باید سرعتی حدود 1 گیگابیت بر ثانیه در اختیارتان قرار دهد.
اما اگر سرویس 4G واقعی باید سرعت دانلودی معادل 1 گیگابیت بر ثانیه در اختیارمان قرار دهد، چرا حتی در کشورهای پیشرفته نظیر بریتانیا این سرعت 100 برابر ضعیف تر، یعنی چیزی حدود 10 تا 12 مگابیت بر ثانیه، است ؟
متاسفانه اتحادیه بین‌المللی مخابرات در برابر اجرای استانداردهای تصویب‌شده هیچ اختیاری ندارد. یکی از دلایل اصلی این مشکل این است که دیگر گروه‌ها (نظیر 3GPP)، که با کارخانه‌های سازنده قطعات سخت‌افزاری همکاری می‌کنند، خودشان از قبل درباره نسل بعدی تکنولوژی‌ها تصمیم‌گیری می‌کنند و ما کاربران از همه جا بی‌خبر را با استانداردهای پایین سرویس‌هایی نظیر 4G تنها می‌گذارند.
LTE چیست؟
همان‌طوری که گفتیم LTE مخفف Long Term Evolution است. پس، یک نسل و استاندارد شبکه‌های موبایل نیست بلکه شاخه‌ای از ۴G است که به دنبال دستیابی به سرعت‌های تعریف شده در این استاندارد است. وقتی علامت ۴G را در گوشه بالا سمت راست صفحه‌نمایش موبایل میبینیم به معنای این نیست که واقعاً داریم از یک شبکه ۴G استفاده می‌کنیم. هنگامی که ITU-R استاندارد ۴G را تصویب کرد و حداقل سرعت را مشخص نمود، بسیاری از ارائه‌دهندگان سرویس‌های موبایل کمی سرعت انتقال اطلاعات را روی ۳G افزایش دادند و بعد با دادن پول به شرکت‌های سازنده گوشی تلفن همراه، از آنها خواستند ۴G را وارد مشخصات پشتیبانی محصول کنند و روی صفحه نمایش نشان دهند. از همین‌جا بود که ۴G از مسیر اصلی اش منحرف شد و بدنه تنظیم‌کننده استانداردهای امریکا برای تمایز قائل شدن میان ۴G تقلبی از ۴G واقعی؛ LTE را به معنای ادامه استانداردهای شبکه‌های موبایل فعلی و «تکامل در بلند مدت» تعریف کرد. وقتی یک دستگاه برچسب LTE دارد، در مقایسه با ۴G به این معنا است که نسبت به ۳G بهبودها و سرعت کاملاً قابل تمایز و بیشتری دارد. روی برخی شبکه‌های LTE سرعت‌های ۲۰۰ و ۲۵۰ مگابیت نیز قابل استفاده است. متاسفانه، بعد از تعریف LTE شرکت‌های ارائه‌دهنده سرویس‌های موبایل بلافاصله در تبلیغاتشان از عبارت ۴G LTE استفاده کردند؛ یک روش بازاریابی فنی که به آنها اجازه می‌داد ادعا کنند مجهز به نسل بعدی شبکه‌های موبایل شدند بدون اینکه واقعاً به مشخصات آن رسیده باشند یا اینکه امکانات و قابلیت‌های آن را ارائه کنند. البته، در آن زمان برحسب نوع شبکه و محل جغرافیایی سرعت انتقال اطلاعات روی شبکه ۳G و ۴G قابل توجه بود اما در بازار یک سردرگمی و بلاتکلیفی وجود داشت. چون چندین اپراتور با سرویس ۴G LTE و سرعت‌های مختلف فعالیت می‌کرد و همگی نیز ادعا می‌کردند که ۴G واقعی هستند.
سرعت
به سوال اول برگردیم؛ تفاوت واقعی شبکه‌های ۴G با LTE چیست؟ آیا لود شدن یک صفحه وب یا دانلود یک اپلیکیشن می‌تواند معیاری برای تعیین این شبکه باشد؟ مثلاً اگر سرعت خیلی سریع بود می‌توانیم بگوییم که شبکه LTE است؟ احتمالاً نه! در حالی که تفاوت میان شبکه ۳G با شبکه‌های ۴G و LTE بسیار زیاد است و به راحتی قابل تشخیص هستند ولی تفاوت میان یک شبکه ۴G و یک شبکه ۴G واقعی از روی دانلود و آپلود دیتا امکان‌پذیر نیست و ممکن است هر دو شبکه سرعتی یکسان داشته باشند. در حال حاضر، LTE سریع‌ترین شبکه دیتای موبایل موجود در دنیا است.
راه‌حل چیست؟
چگونه می‌توانیم از شبکه ۴G استفاده کنیم؟ برای یک اتصال ۴G به دو چیز نیاز داریم: اول، شبکه موبایلی که سرعت‌های زیاد تبادل اطلاعات را پشتیبانی کند و دوم، دستگاهی که بتواند به این شبکه متصل شده و اطلاعات را با سرعت مناسب دانلود کند. اگر شما یک گوشی با قابلیت ۴G LTE بخرید، به این معنا نیست که می‌توانید با هر سرعت دلخواهی که تصور می‌کنید، دانلود یا ویدیوها را استریم کنید. یک مثال بزنم: وقتی یک ماشین می‌خریم که شرکت سازنده‌اش گفته حداکثر سرعتش ۲۰۰ کیلومتر در ساعت است به این معنا نیست که ما می‌توانیم با این ماشین در بزرگ‌راه‌ها با سرعت ۱۵۰ کیلومتر در ساعت رانندگی کنیم. اپراتورها قبل از اینکه بتوانند سرویس‌های LTE واقعی را در سراسر مناطقی که فعالیت می‌کردند، ارائه بدهند؛ شروع به تبلیغات و عرضه گوشی‌هایی کردند که مهم‌ترین قابلیت‌شان پشتیبانی از LTE بود ولی مشتری پس از خرید نمی‌توانست با سرعت‌هایی که شنیده اطلاعات را دانلود کنند. در سال‌های بعدی کم‌کم شبکه‌های LTE واقعی به صورت محدود ارائه شد و اکنون شاهدیم که سرویس‌های خوبی در اروپا، امریکا و برخی کشورهای آسیای شرقی ارائه می‌شود.
منبع: Digital Trends
ارسال دیدگاه